Υπάρχει άλλη λύση εκτός από το να φορτωθούν το κράτος και οι φορολογούμενοι τα χρέη των τζογαδόρων της Γουόλ Στριτ ; Υπάρχει , και τον έχει δείξει η Σουηδία πριν από 16 χρόνια : Ύστερα από χρόνια τραπεζικών αυθαιρεσιών , η φούσκα στα σουηδικά ακίνητα έσπασε το 1992 . η στρατηγική είχε δυο σκέλη, διαφορετικά από τον μποναμά Πόλσον :Πρώτον , για να στηρίξει τις τράπεζες , το κράτος τις υποχρέωσε σε ένα σχεδόν ταπεινωτικό ξεγύμνωμα των αδυναμιών τους .Δεύτερον , το κράτος αντιμετώπισε τους φορολογούμενους ως πραγματικούς επενδυτές : δεσμεύτηκε να τους ανταμείψει αν η επένδυσή τους ( η «αγορά» των τραπεζών ) αποδεικνυόνταν κερδοφόρα . Τελικά το σχέδιο διάσωσης των τραπεζών είχε σχεδόν μηδενικό κόστος για τον σουηδό φορολογούμενο .
Οι σοβαρές κυβερνήσεις όπως βλέπετε εργάζονται για τον λαό της χώρας τους και όχι για την τσέπη τους και για τους έχοντες και κατέχοντες ,μόνον.
Ιάσων Α