Γράφει η ΜαρίναΔεν ξέρω από που να αρχίσω.Είμαι παντρεμένη με έναν καλό άνθρωπο, έχω δύο υπέροχα και τέλεια για μένα παιδιά,είμαστε όλοι γεροί δόξα τω Θεό, έχω ένα καλό επάγγελμα (είμαι στρατιωτικός) τα οικονομικά μου είναι χάλια αλλά από ότι βλέπω γύρω μου οι περισσότεροι άνθρωποι έτσι είναι,οπότε τι συμβαίνει με μένα: και τρελλαίνομαι;
Α´ ξέχασα να πω, πως πιστεύω απόλυτα και στηρίζομαι απεριόριστα στο Θεό. Αγαπώ πολύ και θεωρώ προσωπικό μου Άγιο τον Άγιο Ραφαήλ, με βοήθησε τόσο πολύ ως τώρα που ότι και να τύχει, λέω μέσα μου, πάλι θα με βοηθήσει ο καλός μου Ραφαήλ. Το ότι το σπίτι μου είναι χάλια και ετοιμόρροπο, το ότι πήρα δάνεια για να σπουδάσουν τα παιδιά μου και ζορίζομαι με τις δόσεις ώρες ώρες με τρελαίνει αλλά δεν το σκέφτομαι όταν έρχεται στο μυαλό μου το διώχνω και προχωράω. Ο άντρας μου είναι σχεδόν άνεργος (συμβασιούχος) και δεν μπορεί να με βοηθήσει, αυτό κατά διαστήματα με νευριάζει και του μιλάω άσχημα αλλά μετά το μετανιώνω. Τί φταίει κι αυτός:
Αφορμή λοιπόν για το σημερινό μου ξέσπασμα είναι ένα δημοσίευμα σε ένα περιοδικο για κάποια κυρία που μας δείχνει το εξοχικό της κάπου στην Ύδρα. Σκέφτομαι λοιπόν βλέπονντας αυτά τα σπίτια που τόσο περήφανα μας δείχνουν,πως ζούνε όλοι αυτοί οι άνθρωποι χωρίς να τους νοιάζει για το διπλανό τους.Όχι για τον ίδιο με αυτούς διπλανό αλλά για τα εκατομμύρια των άλλων διπλανών που υποφέρουν. Βλέπουν τη δυστυχία που υπάρχει γύρω τους και την αγνοούν: Σκέφτομαι πως αν κερδίσω το λαχείο κάποτε ποιούς πρέπει να βοηθήσω, έχω κάνει κατάλογο από τώρα με σειρά προτεραιότητας. Και νοιώθω τόση χαρά μέσα μου μόνο με τη σκέψη πως θα τους κάνω να νοιώσουν υπέροχα, όχι με πολλά λεφτά , όχι. Με λίγες χιλιάδες θα σωθούν. Εμένα βέβαια μου λείπουν κάπου τριακόσιες χιλιάδες για να σωθώ για όλη μου τη ζωή,Αλλά αυτά είναι όνειρα απατηλά.
Πότε πότε φαντάζομαι πως ζώ σε τέτοια υπέροχα σπίτια αλλά συνέρχομαι γρήγορα. Εδώ άλλοι δεν έχουν να φάνε και εγώ ονειρεύομαι . Αλλά διαβάζοντας για αυτούς τους ανθρώπους μα τω Θεώ αναρωτιέμαι ,και δεν θα ντραπώ να το πω. Δεν υπάρχει κανένας που να θέλει να βοηθήσει τον συνάνθρωπό του: Κανένας που του περισσεύουν βρε παιδί μου ,που σκέφτεται και την επόμενη ζωή ,που να θέλει στο κάτω κάτω να δώσει χαρά και σε άλλους, να κάνει ένα καλό για να του συχωρεθούν οι αμαρτίες του: Ή όλοι αναμάρτητοι είναι; Και μετά συνέρχομαι και λέω, ευτυχώς που υπάρχει ο καλός μου ο Άγιος Ραφαήλ και θα με στηρίξει ότι και να γίνει.