Γράφει ο Δημήτρης ΚακογιάννηςΒλέποντας σήμερα τα πράγματα από μια σχετική απόσταση, διαπιστώνουμε τα εξής:
Η Ευρωπαϊκή Ένωση στόχο είχε τη δημιουργία μιας αγοράς εκατομμυρίων ατόμων που θα μπορούσε να απορροφήσει προϊόντα που παρήγαγαν οι πλούσιες χώρες (όρα Γερμανία) με εξασφαλισμένη πελατεία.
Η κατάργηση τελωνειακών δασμών και η «ενοποίηση» συνόρων καθώς και η ελεύθερη διακίνηση ατόμων και κεφαλαίων στόχο είχε την μείωση του κόστους παραγωγής και διακίνησης, ώστε τα προϊόντα αυτά να γίνονται περισσότερο «προσιτά» και άρα διαθέσιμα.
Παράλληλα, θα έπρεπε να ληφθούν κάποια μέτρα και στους «υπηκόους» ώστε να μη υπάρχουν «αντιρρήσεις» και «εξάρσεις» που τάχα σκοπό είχαν την υπεράσπιση των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Τα πανεπιστήμια και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού παρήγαγαν οικονομικά στελέχη με μυαλά καλλιεργημένα με «εργαλεία», «θεωρίες» και «τύπους» μοντέρνους, που για την εφαρμογή τους απαιτούσαν «ειδικές συνθήκες», που ........
οδηγούσαν πιστωτικούς οργανισμούς και κράτη σε οικονομική δυσπραγία, πτωχεύσεις και χρεοκοπίες, ενώ τα μυαλά απεκόμιζαν για τους εαυτούς τους υψηλότατα «μπόνους» και για τις εταιρείες τους τεράστια κέρδη.
Κάποιες από αυτές τις εταιρείες με τρανταχτές επωνυμίες όπως Moody's, Fitch, Standard & Poor's, Goldman Sachs, JP Morgan, κατόρθωσαν να επιβληθούν παγκόσμια και να θεωρούνται οι πλέον ειδικοί στο να εκφέρουν απόψεις και να αξιολογούν πιστωτικούς οργανισμούς και κράτη που με τον καιρό και όντας μέσα στο παιχνίδι, διαπίστωσαν πως μπορούσαν να τα «αρπάζουν» χοντρά και από τους ενδιαφερόμενους για αξιολόγηση αλλά και από τους αξιολογούμενους (όρα Goldman Sachs με την Ελλάδα) που κερδίσανε δισεκατομμύρια ποντάροντας στην χρεοκοπία της Ελλάδας.
Εδώ φάνηκε η ανικανότητα των εμπνευστών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που δεν προνόησαν να δημιουργήσουν ενδοκοινοτικούς οίκους αξιολόγησης αξιόπιστους και ελεγχόμενους παρά «αναγνώρισαν» και δώσανε δικαιώματα στους γιάπηδες των αμερικανικών κολεγίων και πανεπιστημίων να τους έχουν στο χέρι και να τους χορεύουν στους ρυθμούς τους, ρουφώντας τους κυριολεκτικά το αίμα σαν σύγχρονα βαμπίρ.
Αυτό που άργησαν οι ταγοί της Ευρώπης να καταλάβουν (αν το έχουν βέβαια καταλάβει) είναι πως τα βαμπίρ αφού στραγγίξούν το αίμα από τα θύματά τους στρέφονται στο επόμενο θύμα τους μικρό ή μεγάλο για να συνεχίσουν το στράγγισμα.
Και εδώ τίθεται το ερώτημα: Μετά την Ελλάδα ποιος έχει σειρά ???