«Ελευθερία δεν είναι να κάνει ο καθένας ό,τι φρονεί» Αριστοτέλης
Του Μανώλη ΚυπραίουΕίναι πάρα πολύ εύκολο να παίρνουμε τη θέση κάποιων απεργών, αλλά πολύ δύσκολο να συνειδητοποιήσουμε τι ακριβώς επιδιώκουν κάποιες απεργίες. Αφορμή στάθηκε η «πολιτική επιστράτευση» των ιδιοκτητών φορτηγών από την κυβέρνηση. Ακούστηκαν φωνές άκρατης υπερβολής, του τύπου: «αυτά ούτε επί χούντας», «ήρθε ο Παπαδόπουλος» και άλλα φαιδρά.
Για να σκεφτούμε λοιπόν, την χρονική περίοδο που γίνεται αυτή η απεργία. Η λοκομοτίβα της ελληνικής «βαριάς βιομηχανίας» ο τουρισμός βρίσκεται στο απόγειο της ταχύτητάς του.
Εκατοντάδες χιλιάδες ελληνικά νοικοκυριά περιμένουν να εξασφαλίσουν τα προς το ζην για την επόμενη χρονιά, με την Ελλα΄δα να βρίσκεται αντιμέτωπη με τη μεγαλύτερη μεταπολεμική οικονομική κρίση.
Και ξαφνικά, κάποιοι αποφασίζουν με το «έτσι θέλω» να διακόψουν την προμήθεια καυσίμων.
Το τι ακολούθησε; Ένα πραγματικό χάος.
Όχι μόνο στην Αθήνα και τα..........
μεγάλα αστικά κέντρα, αλλά και σε ολόκληρη της Ελλάδα. Οι τουρίστες παράτησαν τα αυτοκίνητά τους λόγω έλλειψης βενζίνης (400 μόνο στην Κρήτη) και δεν επισκέφθηκαν τοποθεσίες που θα ήθελαν, τα ξένα μμε βρήκαν την ευκαιρία να πουν «φύγετε από την Ελλάδα να πάτε στην Τουρκία», έγιναν ακυρώσεις κρατήσεων και μαζικές αποχωρήσεις από ξενοδοχεία και καταλύματα-και όλα αυτά γιατί; Επειδή οι οδηγοί φορτηγών χίλιοι, δύο χιλιάδες, τρεις χιλιάδες, καταδίκασαν με το «έτσι θέλω» εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες τους και εκατομμύρια τουριστών.
Και επειδή κάποιοι θα σπεύσουν να πουν: «μα τι άλλο όπλο είχαν;», τους πληροφορώ λοιπόν πως η άρση του «κλειστού» επαγγέλματος των οδηγών φορτηγών Δ.Χ. θα γίνει σε 3 χρόνια! Θα μπορούσαν λοιπόν να ζητήσουν παράταση συνομιλιών. Ή ακόμη και να κάνουν την απεργία τους τον χειμώνα. Είναι δυνατόν να γίνεται τώρα;
Αυτό λέγεται δημοκρατία; Όχι. Αυτό λέγεται ολιγαρχία. Και όχι μόνο αυτό, στρέφουν την κοινή γνώμη εναντίον τους, ενώ το σοφότερο θα ήταν να την είχαν μαζί τους.
Ειδικά όταν βλέπω τον πρόεδρό τους να λέει με στεντόρια φωνή σε τηλεοπτικό κανάλι πως: «Ας έρθουν να μου πουν να δουλέψω, θα γίνω νέος Τσε Γκεβάρα», καταλαβαίνω απόλυτα το γιατί είναι αποτυχημένη και κυρίως το γιατί είναι υποκινούμενη η απεργία τους.
Και ας μου επιτρέψετε να συμφωνήσω με την ενέργεια της κυβέρνησης να τους «επιστρατεύσει». Στην προκειμένη περίπτωση έπραξε άριστα και δημοκρατικά. Γιατί η δημοκρατία δεν σέβεται το δίκαιο των λίγων μα το δίκαιο των πολλών και όταν οι πολλοί υποφέρουν από τους λίγους το κράτος πρέπει να επεμβαίνει. Αν και αποτελεί μια εκ των ελαχίστων εξαιρέσεων στη μέχρι τώρα ασκούμενη κυβερνητική πολιτική, πέρα από την επίκριση των αρνητικών πρέπει να υπάρχει και η επικρότηση των θετικών. Και η κίνηση αυτή της κυβέρνησης ήταν θετική.
Ας μάθουν κάποιοι-ειδικά στην αντιπολίτευση-πως οι απεργίες είναι ένα «όπλο» το οποίο μπορεί να εκπυρσοκροτήσει επάνω τους αν δεν το χειριστούν καλά. Και είναι η δεύτερη φορά που η σφαίρα γύρισε «επάνω τους» μέσα σε λίγες εβδομάδες, με πρώτη αυτή του αποκλεισμού του λιμανιού του Πειραιά.
Λίγη γνώση και σκέψη δεν βλάπτει πριν προχωρήσει κάποιος σε αποφάσεις που θα είναι καταλυτικές για το μέλλον μιας ολόκληρης κοινωνίας. Δεν είναι κακό να υποχωρείς. Κακό είναι να μην ξέρεις πως θα πολεμήσεις…