Με συγκίνηση για την επαναφορά στην μνήμη μαθητικού βιώματος, ανάμικτης με σαρκασμό, ναι, σαρκασμό -και δεν χρειάζεται να διευκρινίσω το παραμικρό για την δική του παρουσία στο πλευρό της συγκίνησης-, θυμήθηκα τον διάλογο... που είχα με συμμαθητή, παιδί οικογένειας βασιλοφρόνων, σε συνέλευση εκλογής του 15μελούς συμβουλίου στο Γυμνάσιο: «Το «ψωμί, ελιά και Κώτσο βασιλιά» είναι προτιμότερο από τα δικά σας, δήθεν επαναστατικά, συνθήματα!» μου είχε πει, του είχα απαντήσει ακαριαία, με σαδιστική για το μένος του, νηφαλιότητα: «Τι είπες, «ψωμί»; Η απάντηση είναι «ψωμί, παιδεία, ελευθερία».
Χαρίζω την απάντηση σε σχολική αίθουσα του 2ου Λυκείου Παλαιού Φαλήρου στους, παρόντες χθες, νοσταλγούς. Μακάρι να βγήκαν χθες στους δρόμους με κουτσομπολίστικη διάθεση, αυτός αλήθεια είναι ο μόνος σοβαρός λόγος της παρουσίας τους…
Σπύρος Τσάμης (efsyn.gr)