Λυπηρά, τελεσίδικα γεγονότα που συμβαίνουν σε αυτόν τον τόπο, βρίσκουνε σύσσωμο τον ελληνικό λαό να εκφράζει την αποδοκιμασία του ενάντια σε διάτρητα πρόσωπα που εκπροσωπούν τις διάφορες πολιτικές παρατάξεις των υπαινιγμών και των υπεκφυγών.
Κάπως έτσι, με τη σειρά τους, αναγκάζονται αρκετοί, εξ αυτών, παίρνοντας τον λόγο, ρυθμικά μεν αλλά στερούμενοι πειστικότητας να απαγγέλουν το γνωστό ποιηματάκι «Εγώ δε φταίω, εσύ δε φταις, αυτός δε φταίει…» σε όλες τις κλίσεις, σ’ όλα τα πρόσωπα και σ’ όλους τους αριθμούς. 10 λοιπόν στον έλεγχο!
Μεταξύ μας, το 1 το παίρνουν ως επιβράβευση για τη συνέπεια τους στην παπαγαλία. Επί της ουσίας, τους δίνουμε κουλούρα. Σε εμάς όμως ποιος θα βάλει βαθμό που φοιτούμε χρόνια τώρα στην ίδια τάξη της αιώνιας αταξίας και δε λέμε να προαχθούμε στην επόμενη, αλλά παρ’ όλ’ αυτά νιώθουμε βαθιά, στα μύχια μας την ανάγκη για «ένα καλύτερο αύριο»; Πλέον έφτασε κι αυτό να ακούγεται σαν σλόγκαν!