Στη χώρα μας, όπως φαίνεται, μας αρέσει να πετάμε. Να πετάμε στα σύννεφα, να πετάμε χρήματα σε πανάκριβους εξοπλισμούς, τους νέους στο στόμα των εργοδοτών και εκτός πατρίδας για να στελεχώνουν στην ξενιτιά, με τις υψηλού επιπέδου γνώσεις τους, πολυεθνικές, ερευνητικά κέντρα, πανεπιστήμια, νοσοκομεία...
Αιθεροβάμονες όντες, πετάμε χαρταετό, όταν ο πρωθυπουργός μιλά για αμερικανικές δωρεές που θα μας κοστίσουν τελικά δισεκατομμύρια και ρίχνουμε στα σκουπίδια τις δηλώσεις Μητσοτάκη που, από το βήμα της Βουλής, τον Μάιο του 2022, είχε χαρακτηρίσει «ψέμα» τις πληροφορίες που έλεγαν ότι οι ΗΠΑ θα έδιναν τελικά τα F-16 στην Τουρκία και πλάι τους πετάμε και την ομιλία του στο Κογκρέσο, όπου είχε ζητήσει να μη δοθούν τα αεροσκάφη στην Τουρκία.
Ελαφρά τη καρδία, εξοβελίζουμε από τον δημόσιο διάλογο το θέμα της ακρίβειας, γιατί… κουράζει, και μαζί όλους εκείνους που επιχειρούν να εξηγήσουν πως δεν είναι εισαγόμενο φαινόμενο -κάτι σαν βορειοανατολικό ψυχρό καιρικό μέτωπο που εισβάλλει στη χώρα- αλλά πρόκειται για το αποτέλεσμα των πολιτικών επιλογών της κυβέρνησης.
Πετάμε από το βήμα των ΜΜΕ όσους επιχειρούν να αρθρώσουν διαφορετικό λόγο από αυτόν της κυβέρνησης και, εάν υποπέσουν παρουσιαστές και εφημερίδες στο… λάθος να φέρουν κάποιον από αυτούς στην επικαιρότητα, υπάρχουν κάποιοι πάντα πρόθυμοι να βγουν απέναντί τους και να εξαπολύσουν επιθέσεις εναντίον τους, ενώ κάποιοι άλλοι θα λένε πως τέτοια θέματα έχουν λυθεί στις περσινές εκλογές, όπου η κυβέρνηση πήρε νέα λαϊκή εντολή, για να συνεχίσει το… έργο της.
Υπάρχει όμως και μια μειοψηφία που παρατηρεί, σιωπά, δεν πετά τίποτα, τα μαζεύει όλα και περιμένει.
Μάνος Τσαλδάρης
efsyn.gr