Η ευλογιά δεν αποτελεί άγνωστη νόσο για τους αιγοπροβατοτρόφους της ακριτικής Ελλάδας, όπως ανέφερε σήμερα η αναπληρώτρια γενική διευθύντρια Κτηνιατρικής του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Κατερίνα Μαρίνου. Η ίδια εξήγησε ότι για δεκαετίες, σε περιοχές όπως ο Έβρος και η Λέσβος, η εμφάνιση των χαρακτηριστικών δερματικών αλλοιώσεων οδηγούσε στην άμεση εφαρμογή ενός αυστηρού και δοκιμασμένου πρωτοκόλλου: καθολική θανάτωση του κοπαδιού, υγειονομική ταφή, δημιουργία ζώνης προστασίας τριών χιλιομέτρων και ζώνης επιτήρησης επτά επιπλέον χιλιομέτρων, με εντατικούς κλινικούς ελέγχους. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η νόσος δεν ξεπερνούσε τα γεωγραφικά όρια της περιοχής και η επιζωοτία έληγε σχετικά γρήγορα. Η πρώτη σοβαρή διαφοροποίηση καταγράφηκε το 2014, όταν η ευλογιά εξαπλώθηκε σε ευρύτερες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας, φτάνοντας έως και την Πιερία. Εκείνη η επιζωοτία διήρκεσε περίπου έξι μήνες και επιβεβαίωσε στην πράξη τη μεγάλη ανθεκτικότητα του ιού, ο οποίος μπορεί να επιβιώσει στο περιβάλλον για μεγάλο χρονικό διάστημα και να μεταφερθεί μηχανικά. Ακολούθησαν ακόμη δύο επιζωοτίες, στη Λέσβο και -για πρώτη φορά- στη […]
* This article was originally published here