Γράφει ο Γιώργος Λυριστής Την εποχή του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου πρωτοεμφανίστηκε στο αγγλικό λεξιλόγιο μια φράση η οποία έμελλε να μείνει στην ιστορία και να εμφανιστεί μετέπειτα σε πολλά τραγούδια και ταινίες….αλλά και σε επόμενους πολέμους…..
Η φράση αυτή προσπαθούσε να εξηγήσει μέσα σε τρεις μονάχα λέξεις την παράνοια του πολέμου…Και εξηγώ:
Μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών υπήρχε μια λωρίδα γης η οποία αποτελούσε το σύνορο της ζωής με το θάνατο και για τους δύο αντιμαχόμενους στρατούς. Σε αυτή τη νεκρή γη οι αντιμαχόμενοι είχαν διασπείρει φονικές νάρκες κατά προσωπικού αλλά και κατά ένα μυστήριο τρόπο είχαν οριοθετήσει το σημείο που θα γινόταν η τελική μάχη της επικράτησης του ενός επί του άλλου…
Αυτή η ζώνη γης ονομάστηκε .......
No Man’s Land. Μέσα εκεί για να επιβιώσεις έπρεπε να έχεις τη τύχη σαν δεύτερη φύση σου….
Τα χρόνια πέρασαν, μαζί και ο αιώνας, το No Man’s Land όμως δεν ξεχάστηκε…Η έννοια αυτή στις μέρες μας έχει αποκτήσει μια άλλη αξία, ειδικά σε αυτόν το κακόμοιρο το τόπο……
Ναι για το No Man’s Land και τα χαρακώματα αυτού του τόπου θέλω να μιλήσω…
Ξαφνικά(…ή εδώ και χρόνια??) έχουν βρεθεί στα χαρακώματα οι αντιμαχόμενες πλευρές. Θα τους ονομάσω ως εξής: Οι αυτοί και οι άλλοι.
Δεν ξέρω ειλικρινά ποιος είναι ποιος, ούτε θα βάλω ταμπέλες στις αντιμαχόμενες πλευρές. Δόξα το διάολο σε αυτή τη χώρα πιο πολλές είναι οι ταμπέλες στους ανθρώπους παρά στους δρόμους…
Διαπιστώνω όμως ότι σε αυτό το νέου τύπο πανελλήνιο πόλεμο δεν υπάρχουν ευδιάκριτα αντίπαλα στρατόπεδα και ίσως τελικά αυτό να είναι το πρόβλημα αυτής της χώρας. Δεν ξέρεις δηλαδή ποιοι αντιμάχονται ποιους…
Θα μου πεις και με το δίκιο σου, ότι από τη μια είναι το κράτος, οι τράπεζες και η άρχουσα τάξη και από την άλλη ο λαός. Από τη μια δηλαδή οι κακοί και από την άλλοι όλοι εμείς οι καλοί και αδικημένοι.
Ωραία! Να το δεχτώ αυτό σαν επιχείρημα για τη κουβέντα.
Θα μου πεις πάλι πως από τη μια είναι οι κακοί Ευρωπαίοι που έρχονται σαν μπαμπούλες και από την άλλοι εμείς οι καλοί Έλληνες….
Ωραία! Να το δεχτώ και αυτό σαν επιχείρημα….Αλλά ως εδώ! Φτάνει!!
Δεν μπορώ να δεχτώ άλλα…..
Αρκετά έχω δεχθεί τόσα χρόνια! Μόνος μου δέχτηκα να γίνω στρατιώτης σε αυτό το πόλεμο. Βοήθησα κι εγώ με το λιθαράκι μου να χτιστεί το μεγάλο χαράκωμα στο οποίο βρίσκομαι μέσα και υποτίθεται πως είμαι σε “Αυτούς” και πολεμάω τους “Άλλους”…
1) Δεν μου φταίει δηλαδή καμία τράπεζα όταν υπέγραφα για τα δάνεια και τις κάρτες χωρίς να ρίχνω μια ματιά τι λένε τα μικρά γράμματα και χωρίς να έχω κάνει τα κουμάντα μου ώστε να είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις που θα προκύψουν..
2) Δεν μου φταίει δηλαδή καμία κυβέρνηση και κανένα κόμμα όταν έτρεχα με πάθος στις συγκεντρώσεις κρατώντας τα πράσινα, μπλε, κόκκινα σημαιάκια και στο τέλος το μόνο που με ένοιαζε ήταν να εκλεγούν οι αγαπημένοι μου υποψήφιοι στους οποίους είχα βάλει το σταυρό στη ψήφο μου…
3) Δεν μου φταίει καμία Πετρουλοαλεξαντράτου όταν γίνεται πρότυπο, αφού εγώ είμαι αυτός που δεν αλλάζω το κανάλι μιας και ψοφάω να παίρνω μάτι στο γυαλί δίνοντας νούμερα στην AGB και κατευθυντήριες γραμμές στο πώς να αρπάξουν πιο πολλά τα κανάλια προσφέροντας ότι πιο σάπιο κυκλοφορεί στη τηλεοπτική λαϊκή αγορά..
4) Δεν μου φταίει κανείς που η μουσική ελληνική νύχτα έχει προ πολλού χάσει τη ταυτότητα της όταν με χαρά στριμώχνομαι στην ουρά περιμένοντας από τις 10 το βράδυ για να μπω στο μαγαζί που τραγουδάει η φίρμα η οποία θα βγει στις 2:30 το πρωί και μέχρι τότε θα έχω ακούσει όλες τις κορμάρες να τραγουδούν με τα μπούτια τους…
Να πω κι άλλα??? Μπα….θα γίνω πιο κουραστικός από ότι έχω γίνει μέχρι τώρα και θα αναρωτηθείς γιατί με διαβάζεις μέχρι τώρα…..
Εγώ λοιπόν μου φταίω….Εγώ και το κάθε εγώ του καθενός γιατί όλοι έχουμε μέσα μας τη φιλοδοξία που ενίοτε γίνεται και ματαιοδοξία….
Όλοι εμείς που είμαστε μέσα στο ένα χαράκωμα θα δίναμε και τη ψυχή μας ακόμα για να ήμασταν στο άλλο, των άλλων που πολεμάμε…Πολλοί που ήταν στη δική μας πλευρά το κατάφεραν χωρίς να έχουν σάλιο, είτε χρηματικό είτε πνευματικό.. Αυτοί είναι τα γνωστά “λαμόγια” σε όλες τους τις εκφάνσεις……
Το άλλο χαράκωμα όμως δεν τους χωράει όλους….κάποιοι, οι πιο πολλοί, πρέπει να είναι και από εδώ ώστε να συντηρηθεί ο πόλεμος…..
Προφανώς λοιπόν η ρίζα του κακού σε αυτόν το πανελλήνιο πόλεμο είναι αυτό που προείπα παραπάνω: Δεν ξέρει κανένας ποιος πολεμάει ποιον…Δηλαδή:
1) Πολεμάω τις τράπεζες ή είμαι το όπλο τους???
2) Πολεμάω τις κυβερνήσεις ή είμαι ο στρατός τους??
3) Πολεμάω τη τηλεοπτική υποκουλτούρα ή είμαι μέρος της??
4) Πολεμάω τη μουσική σαπίλα των σταρς ή είμαι το σκαλοπάτι τους???
5) Πολεμάω το κακό ευρωπαϊκό κατεστημένο ή συνέβαλα στη δημιουργία του???
6) Πολεμάω τα λαμόγια ή μήπως με τη πρώτη ευκαιρία θα γίνω συνέταιρος τους???
Τελικά ποιον στο διάολο πολεμάω????
Ποιος είμαι?? Σε ποιο Θεό πιστεύω, στο δικό μου ή σε αυτόν που θέλουν να πιστεύω?? Ποια είναι τα ιδανικά μου για τα οποία πολεμάω στο πανελλήνιο αυτό πόλεμο??? Τα δικά μου ή των άλλων που θα ήθελα να είναι δικά μου???
Χμμμ…..Τελικά αρχίζω να καταλαβαίνω σε ποιο στρατόπεδο ανήκω. Σε αυτό που “τα σέντερ μπακ δένουν τα κορδόνια τους στη σέντρα” όπως έλεγε τη δεκαετία του 80 ο προφήτης ντέρτι Χάρρυ Κλην….
Διάολε….Πάντως όποιον και να πολεμάω, σε όποιο στρατόπεδο και να αυτομολώ κάθε μέρα, ένα είναι σίγουρο….Ένας τόπος. Ο τόπος της νεκρής ζώνης….
Το No Man’s Greek Land που υπάρχει ανάμεσα στους αντιμαχόμενους….ή μήπως το No Greek Man’s Land???
Δεν ξέρω μωρέ, θα ξέρουν οι ιστορικοί του μέλλοντος……………….
Τα μουσικά μου σέβη!
Γιώργος Λυριστής