Γράφει ο Τριαντάφυλλος Καρατράντος
Την 21η Απριλίου, και την 17η Νοεμβρίου, ακούμε, παρακολουθούμε, διαβάζουμε τις περισσότερες αναλύσεις για τη δημοκρατία, την κατάλυση της, την αποκατάσταση της, και την σημασία της. Από πλευράς πολιτικής ιστορίας μπορώ να πω ότι βαθμολογούμαστε με άριστα, οι μνήμες και η εξιστόρηση αυτής της σκοτεινής στιγμής της Ελλάδας, είναι πάντα εδώ. Από την πλευρά της πράξης όμως; Δυστυχώς, ιδιαίτερα οι πολιτικοί μας, δείχνουν να μην εκτιμούν τη δημοκρατία με τη λειτουργία τους. Η δημοκρατία δεν σημαίνει ασυδοσία, στηρίζεται πάνω σε ελευθερίες, και σε κανόνες, εκπορεύεται από το λαό, λειτουργεί υπέρ του λαού, και ελέγχεται από αυτόν. Τι από όλα αυτά συμβαίνει στην Ελλάδα; Εάν όντως θέλουμε οι μνήμες να γίνουν πραγματική πολιτική συμπεριφορά, με την έννοια της αρχαίας Ελληνικής συμμετοχής στα κοινά, θα πρέπει να περάσει η κατάλυση της δημοκρατίας από τη .....
σφαίρα του ιστορικού μπαμπούλα στην σημερινή της σημασία και πρακτική. Η δημοκρατίας μας δεν λειτουργεί στην πράξη, μόνο που αυτό δεν γίνεται με τανκς, αλλά με πιο «λαϊκούς» και δημοκρατικούς τρόπους.