Γράφει η Ιδεοπηγή
Ξαναβλέπουμε το ίδιο έργο. Οι μεγαλόσχημοι χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, πάνω απ’ τη σωρό, του άδικα δολοφονημένου Σωκράτη. Η υποκρισία στο ζενίθ.
Δεν έκρυψα ποτέ, την αντικειμενική αδυναμία μου, να κατανοήσω και να ερμηνεύσω γεγονότα, καταστάσεις και προβλήματα, έξω απ’ το γνωσιακό μου επίπεδο, δεν διεκδίκησα το «αλάθητο» και δεν είμαι «ξερόλας».
Όμως :
Δεν δέχομαι ότι αποδίδουν δικαιοσύνη, τα παρακρατικά σκουπίδια που, μ’ ένα κουμπούρι στο χέρι και τα βιβλία του Μπακούνιν στο άλλο, για «φερετζέ» δολοφονούν.
Δεν δέχομαι να κάνω υποδείξεις καφενέ, του τύπου «ας καθότανε ήσυχα» ούτε κρίσεις «πήγαινε γυρεύοντας».
Δεν δέχομαι να συνταχτώ, με το σύνθημα «βία στη βία της εξουσίας».
Δεν δέχομαι να με υπολογίζουν, σαν κουκί στο τσουβάλι των κομμάτων, κάθε τέσσερα χρόνια.
Δεν δέχομαι ότι τα γερασμένα άλογα τα σκοτώνουν.
Δεν δέχομαι τον όρο, εργατικό ατύχημα όταν η εγκληματική αμέλεια κάποιων, το προκαλεί.
Δεν δέχομαι να ’μαι στατιστικό.......... μέγεθος και αριθμός, σε υπολογισμούς τεχνοκρατών.
Δεν δέχομαι κοινωνία της πληροφορίας και όχι της γνώσης.
Δεν δέχομαι εκπαίδευση και όχι παιδεία.
Δεν δέχομαι να ρυθμίζουν άλλοι τη ζωή μου, ερήμην μου.
Δεν δέχομαι την υπόδειξη «μείνε στον καναπέ σου»
Δεν δέχομαι τα πρότυπα των σκουπιδιών που, προβάλλονται στα κανάλια.
Και τελειωμό δεν έχουν όσα δεν δέχομαι. Ο καθένας μπορεί να προσθέσει στο σκεπτικό του πολλά περισσότερα.
Δέχομαι να σ’ ακούω να μιλάς και να μη σε διακόπτω.
Δέχομαι ν’ ακούω καθετί δικό σου, αρκεί να ‘ναι δικό σου και όχι μασημένη τροφή, απ’ τους ινστρούχτορες του σάπιου συστήματος.
Δέχομαι να μου υποδείξεις τα λάθη και τις αδυναμίες μου.
Δέχομαι, δέχομαι, δέχομαι.
Αν όλοι ξαφνικά, αποφάσιζαν να σκέφτονται ελεύθερα και να συνομιλούν, σεβόμενοι τον συνομιλητή τους τότε το σύστημα και οι αχυράνθρωποί του, θα εξαφανίζονταν ως διά μαγείας.
ideopigi