ότι, από τη στιγμή που τα κατάφερε να εκλεγεί και να «διώξει τον ΣΥΡΙΖΑ και τα… συμπαρομαρτούντα, τήρησε την μοναδική εκλογική δέσμευσή του», που πάει να πει «το έργο του ολοκληρώθηκε χωρίς να κοροϊδέψει κανένα». Και γι’ αυτό, «μην περιμένετε κάτι άλλο απ’ αυτόν»: ούτε αύξηση κατώτατου μισθού, ούτε πλουσιότερο κοινωνικό μέρισμα, ούτε να βρει διοικητή για το Νοσοκομείο Καρδίτσας…
Σιγά μην περιμένουμε οτιδήποτε (ως πολίτες, μιλάμε) από εκείνον ως… πρωθυπουργό, ή απ’ τον άλλο ως… δημοσιογράφο. Και οι δύο είναι ληγμένοι ως τέτοιοι, και αυτό το γνωρίζουμε όλοι, όπως (φανταζόμαστε) το γνωρίζουν και οι ίδιοι, ο ένας για τον άλλο∙ ο δεύτερος το ‘γραψε κιόλας («μην περιμένετε τίποτε απ’ αυτόν») κι ο πρώτος το λέει: στους στενούς του κύκλους το λέει (ως δημοσιογράφοι, μιλάμε τώρα) πως ναι, «δικός μας είναι ακόμα», λέει, μα «αναλώσιμος, τύπου Χρυσοχοϊδη», λένε πως λέει.
Αλλά πώς το λέει και την ίδια στιγμή τον καλύπτει τον «αναλώσιμο»; Όχι τον «τύπου Χρυσοχοϊδη αναλώσιμο» , αλλά τον άλλο, τον… πρωτότυπο. Πείτε μου, πώς το λέει και την ίδια στιγμή τον καλύπτει;
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο του Νίκου Τσαγκρή, πατήστε ΕΔΩ...