Στις 21 Δεκεμβρίου 1992 αποκαλύπτεται μια υπόθεση που θα περάσει στην ελληνική εγκληματολογική ιστορία ως το πιο αριστοτεχνικό και ανεξιχνίαστο «ριφιφί» που έγινε ποτέ. Κάτω από το υποκατάστημα της Τράπεζας Εργασίας στην οδό Καλλιρρόης, στην Αθήνα, είχε στηθεί επί εβδομάδες μια επιχείρηση που θύμιζε κινηματογραφικό σενάριο και άφησε πίσω της περισσότερα ερωτήματα παρά απαντήσεις. Οι υπάλληλοι της τράπεζας επέστρεψαν εκείνο το πρωινό στη δουλειά τους μετά το Σαββατοκύριακο, λίγες ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα. Τίποτα δεν προμήνυε τι θα ακολουθούσε. Το υποκατάστημα ήταν κλειστό για δύο ημέρες, η κεντρική είσοδος άθικτη, οι χώροι κανονικοί. Μέχρι τη στιγμή που άνοιξε το θησαυροφυλάκιο. Το θησαυροφυλάκιο που είχε ήδη «αδειάσει» Η εικόνα ήταν σοκαριστική. Εκατοντάδες θυρίδες είχαν παραβιαστεί με χειρουργική ακρίβεια. Από τις 1.151 θυρίδες, οι 301 είχαν ανοιχτεί και το περιεχόμενό τους είχε εξαφανιστεί. Κοσμήματα, μετρητά, τίτλοι, πολύτιμα αντικείμενα, με τη συνολική λεία να εκτιμάται σε ποσό που άγγιζε τα 5 δισεκατομμύρια δραχμές. Το ακόμα πιο εντυπωσιακό στοιχείο ήταν ο τρόπος πρόσβασης. […]
* This article was originally published here