Με το σεμνά και ταπεινά
με έπιασες στον ύπνο,
κι αυθόρμητα σου έδωσα
την άγια μου τη ψήφο.
Ευημερία μ΄έταξες
λαγούς και πετραχείλια,
μα στο φινάλε μ΄ έγραψες,
ας μη το πω στα ίσια.
Τους κολλητούς σου βόλεψες
στις πιο μεγάλες θέσεις,
εσύ παλιά που φώναζες
κάτω οι αντιθέσεις.
Με λόγια μελιστάλακτα
με είχες σιγκινήσει,
θαν΄πατριώτης έλεγα
και θα με αναστήσει…
Με το σεμνά και ταπεινά,
ο τόπος δεν αλλάζει,
θέλει Ρωμιό αδέκαστο
το δίκιο να μοιράζει.
Ευημερούν οι αριθμοί,
τα λόγια περιττεύουν,
τα χρόνια μου τα πέρασα
όλοι να με δουλεύουν.
Γιώργος Κανλής